Karen Balderas:

Decolonizing Knowledge, Decolonizing the Social Sciences:
Issues, Concerns and Recommendations

“Pero hindi ito ang edukasyon na basta lang tumatalakay sa Science, English, at Mathematics. Hindi sapat na maging matalino ang isang mamamayan, kailngan n’ya ring malaman kung para saan at paano gamitin ang talino. Kung maabot n’ya ang antas ng karunungan kung saan magagawa n’yang paunlarin ang sariling bansa, sa halip na magpaunlad ng sarili sa ibang bansa, nagging matagumpay nga s’ya sa pag-aaral.”
-Bob Ong*


Ano nga bang klaseng edukasyon? Ano nga bang klaseng ideolohiya? Ano nga bang klaseng agham panlipunan mayroon ang Pilipinas?

Sa lahat ng materyales na binasa sa Socsci180 may isang konsepto na hindi kinaligtaan, ito ay ang kaalaman. Ano nga bang klaseng kaalaman? Sa punto nila Bishop, Altbach, Alatas at Prof. David at kahit mismo ang “pro-canon” na mag-isip na si Searle, may isang naghaharing uri ng kaalaman. Kaalaman na nakabase sa Kanluran. Ang kaalaman na ito na itinuturo sa pamamagitan ng edukasyon ay isang balakid para sa mga bansang pilit iniaahon ang sarili nito mula sa kahirapan tulad na lamang ng bansang Pilipinas. Kinakain nito ang isipan ng mamamayan. Pinipilit bulagin ang kaisipin ng mga mamamayan para sa mga kaalaman na hindi naman natin alam kung para saan at kung totoo nga bang kaalaman.


Isa ring nabanggit na konsepto ang kawalan ng representasyon. Oo, representasyon sa mga kababaihan, ibang kultura o bansa o salinlahi.


Ang research o pag-aaral ng mga Mahihirap na bansa ay limitado lamang. Halos lahat ng ginagawa na pag-aaral ng mga Third World o developing nations ay fieldwork lamang. Pero ang mga pag-aanalisa, rekomendasyon o konklusyon ay ginagawa ng mga mayayamang bansa.


Higt sa lahat ang agham panlipunan ay nakabase sa Kanluran at Maka-Kanluran.

Ano nga ba ang mga isyu na kinakaharap ng Agham Panlipunan dito sa Pilipinas?

Karamihan ng pinag-aaralan sa lahat ng disiplina sa Agham Panlipunan pati na rin sa Pilosopiya ay gawa ng mga taga-Kanluran (halimbawa nito ay ang mga gawa nila Marx, Heidegger, Plato, etc. ). Kokonti lamang ang mga gawang Pilipino na pinag-aaralan kung minsan pa nga, pahapyaw lang na binabanggit ang mga ginawa nila.

Pangalawa, limitado lamang ang suporta ng gobyerno sa edukasyon. Kung hindi man, mas sinusuportahan nila ang mga kurso na may kinalaman sa Agham at Teknolohiya o mga kursong nakaangla sa global economy. Kaya nalilimitahan o halos walang suporta ang mga taong nasa Agham Panlipunan.

Pangatlo, ang isyu ng ‘brain drain’. Maraming mahuhusay na Pilipino ang nawawala. Minsan mas pinipili ng mga indibiwal sa Agham Panlipunan na pumunta sa ibang bansa dahil mas malaki ang sweldo. Kung hindi naman, kumukuha sila ng pangalawang kurso na in-demand ngayon tulad na lamang ng nursing o pumupunta sila sa mga call center.



Rekomendasyon
Hindi madaling sirain ang isang naghaharing uri. Mahirap din na tanggalin ang isang idelohiya. Pero mas mahirap ang talikuran ang edukasyon na napayakap at tinatangkilik na natin.

Paano nga ba maaayos ang sistema ng edukasyon? Paano ba makakatulong ang Agham Panlipunan para isalba ang Pilipinas mula sa kinasadlakan nito?

Dapat sanang magkaroon ng reconstruction ng buong sistema ng edukasyon. Dapat tignan kung mahalaga nga ba ang papel na hinahawakan ng mga pinag-aaralan sa apat na sulok ng paaralan o baka naman nilalason lang nito ang isipan ng mamamayang Pilipino. Dapat talagang magkaroon ng reconstruction ang edukasyon. Bakit? Halimbawa nito ang kasaysayan, mas maraming panahon ang ginugugol ng mga istudyante sa pag-aaral ng kasaysyan ng ibang bansa. Samantalang limitado lamang ang pag-aaral ng mga ito tungkol sa kasaysayan ng Pilipinas o mga mga katutubo nito. Ang edukasyon ba na hawak o itinuturo mula sa elementarya hanggang sa graduate school ay edukasyon na pupukaw sa kaisipan natin na maging isang indibidwal na maka-Pilipino o ito ay isang uri ng edukasyon na binabago ang kaisipan natin? Kung ang edukasyon na hawak natin ay ginagapos lamang tayo dapat nga itong buwagin at palitan ng isang sistema ng edukasyon na para sa mga Pilipino at maka-Pilipino.

Dapat pag-aralan kung ano nga ba kasing idelohiya ang nakapaloob sa edukasyon.

Sabi nga ng karamihan, ang edukasyon ang susi sa ‘pag-unlad’. Pero ano nga bang uri ng pag-unlad ang dulot ng edukasyon, ito ba ay pag-unlad na paurong o pasulong?

Dadagdagan ko lang ang sinabi ni Pro. Randy David, Hindi kayang solusyunan ng kasalukuyang Agham Panlipunan ang sitwasyong kinakaharap ng Pilipinas hanggat hindi tayo nagkakaroon ng isang Agham Panlipunan na Maka-Pilipino at para sa Pilipino.

Kung sakali nga na magkaroon na ng isang Pilipinong Agham Panlipunan. Mas maipaparating nito ang mga solusyun o pag-aaral nito sa mga mamamayang Pilipino kung ang gamit na lengguwahe ay Pilipino. Wala naman masama sa paggamit ng Ingles. Pero mas mauunawaan ng nakararami ang nais nitong ipabatid kung ang ginagamit na lenggwahe ay Pilipino.

Kasama rin dito, na sana kahit limitado lamang ang suporta ng gobyerno sa Agham Panlipunan, may mga indibidwal pa rin sa Agham Panlipunan na handang isakripisyo ang oras nila para pag-aralan ang Pilipinas at mga problema na kinakaharap nito. Ngayon kasi mayroong isyu ng ‘brain drain’, nawawala ang mga indibidwal sa Agham Panlipunan dahil mas pinipili nilang pumunta sa call center o kumuha ng pangalawang kurso na hinahanap sa ibang bansa tulad na lamang ng nursing.-


* mula sa librong Bakit Baliktad Magbasa ng Libro ang mga Pilipino, mga Kwentong Barbero ni Bob Ong.